Lessen van mijn hersenschudding

Acht weken geleden heb ik tijdens mijn vakantie een hersenschudding opgelopen. Ik rende de trap van een kelder op en kwam halverwege een betonnen balk tegen. Door de harde klap op mijn hoofd had ik weken last van hevige hoofdpijn. Vooral de eerste weken lag ik veel op bed. Het was tijd om naar binnen te gaan en aan zelfonderzoek te doen. Het werd mij weer eens duidelijk dat dit soort ervaringen niet voor niets gebeuren.

Bedenken, analyseren en plannen

In de periode voorafgaand aan de vakantie had ik het nogal druk. Ik wilde mijn werk meer op internet onder de aandacht brengen en vond dat ik aan online marketing moest gaan doen. Daar wist ik weinig van en moest me dus inlezen. ’s Avonds las ik er tot laat boeken over en bedacht wat ik op dit gebied kon doen. Hoewel het me inspireerde, ging ik er tegelijkertijd – en dat gebeurde subtiel – steeds meer door ‘in mijn hoofd zitten’. Ik ging bedenken, analyseren en plannen.

Dat is op zich geen probleem. Soms is het de tijd voor analyseren en plannen. Maar door de denkenergie die bij mij was ontstaan kon er ‘iemand’ stiekem bij mij in mijn hoofd naar binnenglippen: het ego. Het ego verleidde mij om te geloven dat de online marketing snel van de grond moest komen en dat het veel tijd en aandacht van me zou vragen. Daardoor werd ik gespannen.

Oorzaak-gevolg

Zo ging ik op vakantie: met behoorlijk wat denkenergie en spanning in mijn energieveld. Elke energie die we met ons meedragen trekt bepaalde ervaringen aan: de wet van karma. En zo trok ik de ervaring van de klap op mijn hoofd aan. Die ervaring was geen straf van het universum; het was gewoon een oorzaak-gevolg kwestie. Als ik ervoor openstond had het mij veel te leren.

De grap was dat ik exact zeven jaar geleden ook een hersenschudding had opgelopen. Destijds liep ik in een café hard tegen een glazen deur. Daar had ik toen een gesprek met een marketingdeskundige (zie de synchroniciteit). Op deze hersenschudding deed ik toen veel sessies van de Innerlijke Bevrijding en dacht dat ik de les daarvan had geleerd. Maar met de recente hersenschudding was het alsof het universum me uitnodigde om de les op een nog dieper niveau te leren.

Mijn grootste les

Dus deed ik er weer een aantal sessies op en wist daardoor wat mijn grootste les is: als ik iets aan het doen ben waarbij ik moet nadenken dan is het – nog meer dan anders – belangrijk om mijn gedachten (het ego) waar te nemen. Als je fysiek werk doet, zoals afwassen en schoonmaken, is het makkelijker om aanwezig te zijn, in je lichaam te blijven en je gedachten waar te nemen. Dat is de ook reden waarom monniken in kloosters bijvoorbeeld wel zelf de tuin bijhouden en het huishouden doen, maar daarnaast – om maar eens wat te noemen – geen belastingadviesbureau runnen. Monniken weten namelijk dat hoe meer je aanspraak maakt op het denken, hoe meer je de deur voor het ego openzet en hoe minder je de Bron ervaart.

Werk doen waarbij je moet nadenken is vaak spelen met vuur: het ego staat te trappelen om de dienst uit te maken in je hoofd. Hoe kun je dan toch op een ‘veilige’ manier denkwerk doen? Ga niet te lang achter de computer zitten of hoofdwerk doen en wissel het af met iets anders. Je kunt na een half uurtje bijvoorbeeld wat opruimen, koffie halen of een rondje lopen.

En als je hoofdwerk aan het doen bent: wees je dan bewust van je gedachten. Wat zegt het stemmetje in je hoofd? ‘Ik moet opschieten’, ‘Het is niet goed genoeg wat ik doe’, ‘Als dit maar wat oplevert’? Neem het stemmetje waar – het is niet de waarheid –, glimlach, adem in je buik en ga gewoon door met wat je aan het doen bent.