De kracht van loslaten
De deadline van het blad Paravisie waarvoor ik een column schrijf nadert en ik heb nog steeds geen onderwerp. Wat ik ook bedenk: ik vind het niet leuk, niet inspirerend, ‘al eens gedaan’, te theoretisch of ‘wel erg een open deur’. De tijd tikt en ik begin gespannen te worden. Dan herken ik op eens een patroon in mijzelf: ik ben het onderwerp van mijn column aan het bedenken. Ik heb het idee dat de inspiratie van mij moet komen. Maar door alles wat ik inmiddels heb bedacht zit mijn hoofd van mijn linker- tot aan mijn rechteroor vol. Mijn hoofd voelt als een muur vol geeltjes: er kan niets meer bij. Er is geen ruimte meer voor spontane inspiratie.